Arthur De Greefplein
Driehoekig pleintje
Het Arthur De Greefplein in Middelkerke is het typerende, driehoekig pleintje aan het begin van de badplaats Middelkerke, wanneer je uit de richting van Oostende komt. De kusttram heeft er een belangrijke halte, vlakbij het strand, de zeedijk, het Casino, de Leopoldlaan en het museum Kusthistories.
Blik naar het Oosten
Het pleintje dankt zijn ontstaan aan de elektrische kusttram. Die maakte in 1897 voor het eerst de verbinding van en naar Oostende. De Belgische Staat en het gemeentebestuur verenigden hun krachten om de verlenging van de zeedijk, de aanleg van de Joseph Casselaan en het latere Arthur De Greefplein te realiseren. De oostelijke verlenging van de toeristische zone was hiermee een feit.
Klinkt als muziek in de oren
Op het pleintje bouwde pianist Arthur De Greef (1862-1940) zijn villa Cecilia. De Greef was een begaafd componist en musicus, met een ijzersterke, internationale reputatie. Zo was hij o.a. bevriend met de Noorse componist Edvard Grieg, die vond dat “niemand zijn stukken beter speelde”. Hij trad ook geregeld op in de kustcasino’s, gaf les aan het Brussels conservatorium en was zelfs pianoleraar van de koninklijke prinsen. Arthur De Greef kwam dikwijls naar zijn buitenverblijf in Middelkerke en volgens tijdgenoten componeerde hij hier zelfs zijn beste werk. Middelkerke eerde deze bekende inwoner door op 3 maart 1948 zijn naam officieel te koppelen aan het plein.
“Witte huis” en Zeehospitaal
Op de hoek van het pleintje en de zeedijk verrees in 1907 het befaamde hotel Excelsior, dat jarenlang de skyline van Middelkerke beheerste.
Aan de overzijde was er het “witte huis”, de dokterswoning die bij het zeehospitaal de Grimberghe (1884-1914) hoorde. Daar konden zieke kinderen uit het Brusselse terecht voor een versterkende kuur aan zee. Dat hospitaal lag naast het plein, daar waar vandaag nog een kleine duinenstrook bewaard is. Tussen het latere De Greefplein en langs de Joseph Casselaan, richting Middelkerke, werd in 1898 de eerste watertoren van Middelkerke gebouwd.
Ondertussen zijn de markante gebouwen, zoals de witte dokterswoning, villa Cecilia en hotel Excelsior uit het straatbeeld verdwenen. Het pleintje wordt nu omringd door hoogbouw, maar is nog altijd bekend als tramhalte.