Bacterievuur

Bacterievuur is een plantenziekte, die vooral planten van de Rozenfamilie treft.  De bekendste zijn Meidoorn (Crataegus), Peer (Pyrus), Appel (Malus), Dwergmispel (Cotoneaster), Vuurdoorn  (Pyracantha), Kweepeer (Cydonia), Meelbes / lijsterbes (Sorbus) en Krentenboompje (Amelanchier).

Bacterievuur bezorgt vooral fruitkwekers (peer, maar ook appel) kopzorgen. Ook boomkwekers kunnen met de ziekte te maken krijgen.

Maar ook jij bent (misschien) betrokken partij.  Vele sierstruiken zijn immers ook gevoelig voor de ziekte.  Ook tuinen kunnen dus ‘geïnfecteerd’ zijn. Dit betekent verlies van mooie planten in de tuin, maar zeker ook zijn deze geïnfecteerde planten een mogelijke bron van nieuwe infectie. 

Hoe herken je bacterievuur?

De eerste vraag die je je moet stellen, is of er in jouw tuin bacterievuurgevoelige planten staan. 

Is het antwoord ‘ja’, geen paniek, de plant is niet noodzakelijk geïnfecteerd.  Hou ze echter wel extra in de gaten!  Dé maanden waarin de ziekte in de regel toeslaat zijn mei/juni (maar ook nog tot in augustus).  Hét meest typerende ziektebeeld is de bruin-, zwartverkleuring van de bloesems, vruchten, bladeren en jonge twijgen (als door ‘vuur verschroeid’).  Twijgen en bladeren krullen daarbij ook typisch om. 

Denk je de ziekte vast te stellen? 

Les 1 : genezing van de ziekte met chemische middelen (antibiotica) is niet mogelijk!!  Laat je op dat vlak niets wijsmaken …

Les 2 : snoei zieke plantendelen weg, tot minstens 50 cm (!) onder de zichtbare aantasting, rooi de aangetaste plant desnoods helemaal!

Les 3 : vernietig het weggesnoeide of gerooide hout, het liefst door verbranding (doe dit zelf, als het wettelijk is toegestaan, of voer de plantenresten af naar de verbrandingsoven, niet om te composteren, maar om te verbranden!)

Verbrand aangetast groen

Hoewel Vlaanderen het verbranden van snoeiafval in open lucht uitdrukkelijk verbiedt, is een uitzonderingsregel opgenomen die verbranding in open lucht toelaat wanneer dit vanuit fytosanitair oogpunt noodzakelijk is. Voor bacterievuur is dit wel degelijk het geval. Conclusie, door bacterievuur besmet snoeiafval kan nog steeds in open lucht verbrand worden. De  bestrijding van bacterievuur is trouwens wettelijk verplicht. Logisch dus dat de best geschikte manier om bacterievuur in te dijken, namelijk genadeloos insnoeien en lokaal verbranden, toegelaten wordt.

Onthoud bij bacterievuur : zachte heelmeesters maken stinkende wonden!

Terwijl je met dit alles bezig bent, let je erop dat je tijdens je werken de ziekte niet verder verspreid:

• Vermijd contact tussen gezond en weggesnoeid hout. Zorg dat je met je handen niet constant vergrijpt van geïnfecteerd naar gezond hout.
• Pak weggesnoeide takken goed in.
• Ontsmet je snoeimes tussen twee knippen door (Dettol heeft bijvoorbeeld kiemdodende werking).

Meer info

Wil je meer weten over verbranden in open lucht of andere nuttige tips over bacterievuur, neem dan zeker kijkje op www.bacterievuur.be. Er bestaat ook een folder die het verhaal meer in detail vertelt - met goed fotomateriaal van zowel de waardplanten als de ziektebeelden.  Vraag de folder op bij je gemeente.  Op de website kun je ook te weten komen of jij dichtbij een professionele fruitkweker woont, waardoor verhoogde aandacht van jouw kant nog méér aangewezen is …